...
Her ne kadar aksini idda etsem de
Her ne kadar kendimi kandırsam da
Bu duruma kendim sebep oldum biliyorum
Bu çaresizliğe, bu yalnızlığa,
Oysa sen varken daha bir neşeli,
Daha bir gerçekçiydi gülüşüm.
Ama şimdi aciz bir kukladan farkı yok bu suratın
Her hareket yapmacık,
Her mimik sahte...
Her defasında ben kendimle barıştım diyorum
Bunun yalan olmadığını söylüyorum,
Ama anca kendimi kandırıyorum
Bir nevi çocuk gibi oynuyorum benliğimle.
Hani bir işe yarayacakmış gibi,
Resmen sarsıyorum bedenimi
Yıkmaya çalışıyorum tabularımı
Ama ne çare ki bu nafile uğraşım
Şimdi sadece kilidi bozulmuş bir kasa gibiyim sensiz
Hele ki bu sensizliğin tek suçlusu sadece "ben" olunca
Daha da bir ağır geliyor bu sessiz yalnızlık.
Bu yokluk iyiden iyiye sıkıyor
Patlatacak kıvama getiriyor yüreğimi
Ne kadar çabalasam da kurtulamıyorum
Her defasında yakalıyor,
Her defasında sıkıştırıyor makus kaderim
Oysa şimdi sen olsan yanımda
Vız gelirdi dağı delmek bana.
Volkan KOPUZOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder