Beni affet...
Bir hançer yardı geçti gönlümü
Ama olsun...
İçinde sen yoksan bir işime yaramazdı zaten.
Seni sıkıca tutamamışsa bu eller,
Gitmeni engelleyememişse lâl olmuş bu dil
Beni affet...
Bilmiyorum sen affetsen de
Ben afeder miyim ki kendimi?
İnan bilmiyorum.
Bu suçluluk duygusuyla yaşamak mı zor olan,
Yoksa senin sevgisizliğinle mi?
Kör kuyuya düşmek midir çaresizlik?
Yoksa senin o güzel gözlerinde ki hüznü görmek mi?
Ya ölüm?
Kara mayınına basmak mıdır ölüm?
Yoksa seni giderken görmek mi?
Her ne kadar bir kuş gibi çaresizce çırpınsa da bu gönül ,
Artık altın kafesim olmasan da ,
Sen yeter ki beni affet.
Volkan KOPUZOĞLU
Gitme!
...
Her ne kadar aksini idda etsem de
Her ne kadar kendimi kandırsam da
Bu duruma kendim sebep oldum biliyorum
Bu çaresizliğe, bu yalnızlığa,
Oysa sen varken daha bir neşeli,
Daha bir gerçekçiydi gülüşüm.
Ama şimdi aciz bir kukladan farkı yok bu suratın
Her hareket yapmacık,
Her mimik sahte...
Her defasında ben kendimle barıştım diyorum
Bunun yalan olmadığını söylüyorum,
Ama anca kendimi kandırıyorum
Bir nevi çocuk gibi oynuyorum benliğimle.
Hani bir işe yarayacakmış gibi,
Resmen sarsıyorum bedenimi
Yıkmaya çalışıyorum tabularımı
Ama ne çare ki bu nafile uğraşım
Şimdi sadece kilidi bozulmuş bir kasa gibiyim sensiz
Hele ki bu sensizliğin tek suçlusu sadece "ben" olunca
Daha da bir ağır geliyor bu sessiz yalnızlık.
Bu yokluk iyiden iyiye sıkıyor
Patlatacak kıvama getiriyor yüreğimi
Ne kadar çabalasam da kurtulamıyorum
Her defasında yakalıyor,
Her defasında sıkıştırıyor makus kaderim
Oysa şimdi sen olsan yanımda
Vız gelirdi dağı delmek bana.
Volkan KOPUZOĞLU
Sen gittin ya...
Yabancı geliyor artık herkes bana.
Ne oturup çay içtiğimiz o kafeterya,
Ne de dalga seslerini dinlediğimiz o sahil.
Artık hiçbir şekilde aynı tadı vermiyor.
Hep bir şeyler eksik geliyor.
İçimde taa şuramda bir sancı doğuyor,
Seni her düşündüğümde,
Her adını andığımda,
O güzel gözlerinle süslenmiş
Resmine her baktığımda,
Tutamıyorum kendimi
Camı açıp avazım çıktığı kadar haykırmak
Tüm dünyaya duyurmak istiyorum feryadımı.
Ama ne çare ki...
Sonuçta ne yapsam da
Artık sen yoksun.
Volkan KOPUZOĞLU
Susmuyor bu ses,
Ne yaptıysam kesinlikle susmuyor.
Oysa sen burdayken
Yoktu böyle bir derdim,
Yoktu beni böyle biçare eden bir ses.
Oysa ne güzeldi günler önce
Ne güzeldi o hoş sesinin tınısı.
Şu an sadece bu susmayan ses var,
Kimseciklerin duyamadığı, hissedemediği,
Ama aynı zamanda
Hem kafamda, hem yüreğimde yankılanan.
Sen gittiğinden beri,
DUR! DUR! DUR!
Diye haykırırcasına bağırıyor,
İçim içimi yiyor sanki.
Şimdi sen yoksun ya,
Senin yerinde ise,
Giderken arkandan söyleyemediğim
Sadece bu ses...
Volkan KOPUZOĞLU
