Beni affet...
Bir hançer yardı geçti gönlümü
Ama olsun...
İçinde sen yoksan bir işime yaramazdı zaten.
Seni sıkıca tutamamışsa bu eller,
Gitmeni engelleyememişse lâl olmuş bu dil
Beni affet...
Bilmiyorum sen affetsen de
Ben afeder miyim ki kendimi?
İnan bilmiyorum.
Bu suçluluk duygusuyla yaşamak mı zor olan,
Yoksa senin sevgisizliğinle mi?
Kör kuyuya düşmek midir çaresizlik?
Yoksa senin o güzel gözlerinde ki hüznü görmek mi?
Ya ölüm?
Kara mayınına basmak mıdır ölüm?
Yoksa seni giderken görmek mi?
Her ne kadar bir kuş gibi çaresizce çırpınsa da bu gönül ,
Artık altın kafesim olmasan da ,
Sen yeter ki beni affet.
Volkan KOPUZOĞLU
